Oddech jesieni

Cudowna liryka.
Pozdrawiam serdecznie Ewo :)

Dziekuje kolejnym gosciom pieknie :)

Ach, ta polska złota jesień.
Jak mi jej brak.

Dziękuję Stello za przypomnienie.
Przepiekne strofy :)

Byłam wczora :)
Pozdrawiam :)

szur, szur - ech... :):)

A mnie dech zaparło...Piękny wiersz!

Witaj,

te wersy to romantyzm na granicy subtelnego
erotyku...

Uśmiech i pozdrowienia /+/.

Piękny wiersz i ta jesień ubrana w cudowne słowa.
Pozdrawiam serdecznie.

Wiersz niezwykły: bardzo osobiste odczuwnie bliskosci
przez pokazanie otoczenia. Niemal
futurystycznadynamika przeznacona do budownia nowego
świata - na uzytek stawania się tego swiata przez
wpolne oczuwanie i spostrzeganie nie w grupie -
stadzie, a miedzy dwojgiem. - Dowolnym dwojgiem. - I
dwoje takich - odnajduje swoj sens i swoją dynamikę -
i tacy zaistnieją w spoleczenstwie. - Bospołeczeństwo
- nie wskzane palcem - jest tu obecne przez naiwizanie
do poetyki przemian i aktywnosci spoza sfery
wlasciwej dla dwojga jedynie osob w bliskiej więzi.
Świetny wiersz. Moze nieco odmienna forma od tej, w
której zwykle czytam Twoje wiersze Stello - pozwoliła
mi zauwazyć, cos, co wcale nie musi być nowe w Twoich
wierszach .
Pozdrawiam serdecznie Ewo:)

W moich włosach jak ślicznie i romantycznie

Cudeńko :))

Piękny wiersz i oddech jesieni w romantycznej
odsłonie.
Pozdrawiaam cieplutko Ewo :)

Jesień to temat rzeka...piękny:)pozdrawiam

Piękny :)

Podziwiam...
Uroczego popołudnia, Ewciu :)