oddomowiony

Jest taki ktoś, kto i mamę potrafi zastąpić, ale takie
tragedie potrafią zaorać serducho. Na długo. Czasem na
zawsze.
Ciekawe, że te same /pojęcia/ potrafimy odbierać (my,
ludzie) zupełnie inaczej na podstawie przeżytych
chwil. To uczy pokory.

Pomimo wszystko, wesołe pozdrówki dla Ciebie:)

Dziękuję, że czytacie:).
Waldi1 - fajny komentarz.

Nadzieja zawsze jest obca.. mimo.. że umiera ostatnia
..a mówią świat jest tak duży..aż po horyzont ,a
miejsca nie ma na uśmiech ..i na oczy bezdomne
..pięknie powiedziane ..

Doskonały obraz ludzkiej niemocy. Miłego dnia Madi.

Poruszajaco w mini.
Pozdrawiam:)

Wymowna miniatura.
Pozdrawiam, Madi, i dziękuję :)

Docierający z MINI przekaz...
+ Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za wszystkie komentarze.
Staszku, ja niezbyt dobrze odnajduję się w dłuższych
formach. Pisząc krótko, odwołuję się bardziej do
doświadczeń czytelnika, pozwalam mu na własną
interpretację.

Poruszające słowa:(

Smutne te strofy. Ja jestem w tej tonacji to mnie
wystarczy tyle by się posmucić:)

Madison - dobry temat na poruszający esej. Wiersz
zbyt kryptyczny, by wywołać właściwe emocje. Zachwyt
nad jakąś frazą, to z pewnością podkreślenie, że
zadziałała na wyobraźnię czytelnika.

Poruszająco, sugestywnie, głęboko.
"Bezdomne oczy"....brawo.

Madi
...obcą jak nadzieja... niebanalne zestawienie słów
Pozdrawiam :-)

Jak zwykle w kilku słowach zatrzymałaś ludzki
dramat... wielki podziw Madi...

Dziękuję kolejnym gościom za dobre słowa.