oddycham...

oddycham wciąż milczenia
słowem małego złudzenia
kiedy samotnie marzenia wiodę
nad ukochaną morską wodę

odchodzę wciąż stale spragniona
spocząć w piaszczystych ramionach
gdy przez świat ludzi wygnana
przed morzem padam na kolana

oddycham wciąż wytrwale
bieżąc cierpliwie dalej
w dłoni trzymając wszystko
co miałam kiedyś blisko

oddycham prawdziwie wyznając
że choć raniłam kochając
to brakuje mi teraz oddechu
morskiej fali w tamtym człowieku

autor

kru_szy_na

Dodano: 2008-12-19 00:25:17

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie