odejdź

Trudny i ciekawy wiersz. Myślę,że cii-sza ma dobre
określenie wiersza. Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo wymowne i życiowe, pozdrawiam :)

Wspaniałe, lekko się czyta, a wielka treść
Pozdrawiam :)

Czasami trudno kogoś wyrzucić z głowy... Pozdrawiam
serdecznie +++

bywa że ludzie stają się parą dzielą to samo zajęcie,
cynność, aktywność. Wirtualny świat związków powstaje
z wyobraźni.

Co z oczu to i zmyśli...tylko czy z serca...trudna
odpowiedź...pozdrawiam serdecznie

ten wiersz odbieram jak historię dwojga ludzi, ktorzy
mają różne oczekiwania względem siebie

stąd nie ma mozliwości zbudowania wspólnego domu i
stołu.

Piszesz ciekawie, prawdziwie, bez sztucznego kreowania
czegoś, co na odległośc wyczuwa się jako fałsz i
mrzonkę.
Jakby to powiedzieć... poezja drogi.
Tej codziennej.

Smutna refleksja.
Ciekawie ujęłaś ten delikatny temat.
Pozdrawiam:)

Piękny i intrygujący wiersz:)pozdrawiam cieplutko:)

tak pragnie się ,by odeszła ta bezsensowna
miłość,króra czerpała nasze siły,Twoja poezja jest
wyjątkow z duszy.....miłej niedzieli

Myślę, ze bohaterka z wiersza - wykreowana jest na
osobę bardzo wyobcowaną,czuje nie tyle odrębność - co
"inność".Ma inne cztery ściany aprzynajmniej tak je
widzi. wydje jej się , że gdy zaprosi - i tak nikt nie
przyjdzie... - bo niby - kto może przyjść na piwo
tylko spożywane nad - czy - pod podłogą mieszkania.
To bardzo czytelny opis o jakiejś niemożności i baku
wiery w możliwość pokonania własnej - pojmowanej
odmienności,
Barzo interesujący utwór.
Pozdrawiam Marto:)

Niezwykły wiersz, Marto..

oj, jaki trudny do skomentowania.
żeby móc, trzeba najpierw chcieć.
skoro nie chcesz...
serdeczności Marto :)

Intrygujący wiersz.

Wszystkie domy, stoły i zupy -
zanim się urzeczywistnią - najpierw wyrastają w
naszych głowach... a od czego to zależy - że one tam
najpierw są? Czy nie od tego, że w nie wierzymy, albo
nie wierzymy? Bardzo dobry wiersz, szkoda tylko, że
peelka tak wiele wyklucza, skreśla i nie dopuszcza...