odeszłaś matko

Niestety nie goi, ból i tęsknota pozostaje tak jak
wspomnienia... Pozdrawiam:)

Ja, Marku, chciałabym Cię dzisiaj zrozumieć, ale nie
potrafię, ponieważ moja matka wciąż żyje, a mimo to
nie jesteśmy w dobrym kontakcie, wręcz przeciwnie -
jesteśmy jak obcy ludzie na dwóch oddzielnych tratwach
tego życia. I walczę - by nie dać się zatopić. Wiersz
wzruszający, łapie człowieka za serce i pewnie
zostanie na dłużej w mojej pamięci. Pozdrawiam
serdecznie, Marku.

ołowiane litery
palety barw życia miałaś ciemne.....super
metafora....brawo....

Przez obrazowe ujęcie tematu czynisz go bliższym i
wyzwalającym emocje:)

Wspaniały wiersz...refleksja nad życiem, byciem,
przemijaniem

Piękne mgnienia wspomnień. Nietuzinkowo i niezwykle
ciepło.

bo rany wciąż się otwierają to zapach jakiejś potrawy
skarpeta cerowana i miejsce w domu puste To jest
miłość a ona zostaje w sercu Bardzo wzruszający o
prawdzie w duszy + Pozdrawiam

Mówią,że czas leczy rany.Nie mówią ile trzeba czasu
żeby przestały krwawić.A blizna nie zniknie nigdy.

tresc przepiękna - miłość wrecz namacalna i tęsknota.
na plus.

ładnie "matko nie przytulisz bez żalu On cię kołysze
ciepłym bycia blisko", wiersz wymowny, pełen spokoju,
pozdrawiam :)

Prosty ...wymowny ...i ta skarpeta cerowana miłością
...ach !Pięknie ...choć smutno.

odeszła...ale zawsze bedzie zyła w Twoim
sercu...pozdrawiam

Troche nieporadnie, jest kilka literowek, ale piekny
swoja prostota...