odkrycie
znów nie pomogły "schody do nieba"
szydzi z obrazu garniec ze złotem
czerwień bucików runęła w przepaść
kiedyś zapomnę
zbladły kolory na *słonecznikach
krople na szybie też dziś nie tańczą
wiatr na gałęziach świat ukołysał
senną romancą
mantra (za grekiem) "wiem że nic nie
wiem"
zdobi wygasły w kieliszku toast
w lustro spojrzenie ciągle niepewne
choć czas mu sprosta
zegar obudzić nie chce kurantem
dzień postanowił zniknąć za rogiem
kosmate myśli grosza nie warte
na twardej sofie
cień się za własnym ogląda cieniem
do odegrania kolejna rola
chociaż iskierki lśnią w oczach szelmie
gdy spada woal
* Słoneczniki- obraz Vincenta Van Gogha
wiernemu czytelnikowi...
Komentarze (2)
Mantra pozwala opanować umysł... ;)
Jak zwykle, piekny wiersz :)