Odkupiciel

Pod wpływem nastroju i chwili...

Jedni wielkość Twoją czcili
Uwielbiając postać całą.
Innym wszak to przeszkadzało
A więc pluli i szydzili

Dając upust swojej złości
Taki los Ci zgotowali,
Że na męki Cię wydali
Odmawiając Ci boskości.

W członki gwoździe powbijali,
Widząc krew płynącą drwili,
Nie współczuli ani chwili
Gdy na krzyżu Cię wieszali

Nadal nic nie rozumieli.
Pośmiewisko uczynili,
Ale bardzo się mylili
Chociaż jeszcze nie wiedzieli.

U stóp krzyża matka klęczy,
Załamana, zrozpaczona,
Kirem bólu obleczona
Patrzy jak jej syn się męczy.

Za co Cię tak ukrzywdzili?
Za to żeś im dobro czynił?
Żeś ich wspierał, bronił, żywił
Za to w końcu Cię zdradzili

A Ty im to wybaczyłeś.
Odkupiłeś śmiercią winy,
Czyny podłe, kłamstwa, drwiny,
Wszystko z serca odpuściłeś

I umarłeś dla tej chwili,
Ale tak jak obiecałeś
Po trzech dniach już zmartwychwstałeś
A niewierni uwierzyli...

autor

Ela Schmitz

Napisany: 2014-04-18 Dodano: 2014-04-18 21:54:00

Ten wiersz przeczytano 1237 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie