ODNAJDĘ CIĘ...
Gdzie jesteś człowieku
ani cię na lekarstwo
wokół ból bezsilny
pustka
bezdźwięczne krzyki
kukły
ubrane w maski
wpatrują się
z samouwielbieniem w lustro
które pęka
pod naporem pychy
kiedyś cię odnajdę
prawdziwy człowieku
będę szukać
z głębiny smutku
do skutku...
Barbara Szuraj
autor
Basia1202
Dodano: 2018-04-24 22:04:04
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Wśród chwastów można też piękny kwiat znaleźć tak
można i wśród ludzi znaleźć tego przez duże C
człowieka.Pozdrawiam .:)
Piękne :) nie traćmy nadziei...
Pozdrawiam serdecznie
Sorki, zdublowało mnie :))
Myślę, że znajdziesz, jeszcze są, ale coraz ich
mniej...
Pozdrawiam Basiu :)
Myślę, że znajdziesz, jeszcze są, ale coraz ich
mniej...
Pozdrawiam Basiu :)
Serdecznie wszystkim dziękuję za miłe odwiedziny i
komentarze! Pozdrowienia Kochani :)
Mało ich jest, tych ludzi przez duże „C”. Ale warto
ich szukać. W ich obecności człowiek czuje się
wspaniałe. :)
Ślę moc serdeczności Basiu.
życia główne zadanie
to ciągłe poszukiwanie...
+ Pozdrawiam
Wiersz podejmujący bardzo ważne zagadnienie ile jest
człowieka w człowieku.
Pięknie napisane.
Pozdrawiam
Witaj,
dość trudne zadanie...
Potem powiedz mi czy było warto...
Serdeczności łączę i pozdrawiam.
dobra życiowa refleksja:-)
pozdrawiam
Powiadają: szukajcie a znajdziecie a ja dodam, że
warto dobrze rozejrzeć się i zauważyć, że żyjemy wśród
ludzi, którzy są otwarci na innych. Ponoć uśmiech
ułatwia nawiązywać nowe znajomości, bo kwaśną miną nic
się nie zdziała :))
Bardzo podoba się przekaz wiersza. Pozdrawiam :)
hmmm... wszystko zależy jaką miarą człowieka mierzyć,
wtedy albo ich sporo, albo ani jednego...
Witaj Basiu:)
No ja myślę,że nie jest jeszcze tak źle z nami.Zatem
jest nadzieja:)
Pozdrawiam serdecznie:)