Odnaleźć siebie

Widzę niebo, nieskazitelny błękit.
Po drodze kałuże odzwierciedlają moją twarz.
Z drzew opadają jesienne liście.
Jednak w tym miejscu nie ma nas.

Gdy patrzę w obłoki, widzę swoją duszę.
Gdy widzę ptaki, odlatuję w marzenia.
W koronach drzew, w polnych kwiatach wonnych
Szukając swego cienia- szukam ukojenia.

Nocą niebo połyskuje srebrem.
Gdzieś tam nieśmiało iskierka się śmieje.
Księżyc otulony smugą swych marzeń
Wymiata z mej pamięci mętlik złych zdarzeń.

Od domu do domu.
Od kąta do kąta.
Szukam radości w obumarłym świecie.
Szukając ów ktoś szczęściem mnie okrył
I bez słów znowu odszedł ze szczęściem niezmiernym.

Szukam szczęścia, lecz siebie jeszcze nie znalazłam.
Czy szukać siebie? Przecież jestem tak blisko...
Lecz to nie chodzi o obecność fizyczną.
Sama obecność to nie wszystko.

Gdy duszą dotkęłam ręki Pana Boga
Ogarnęła mnie miłość, ktoś mi rękę podał.
Poczułam czyjś głos, ucho me zadrgało.
Usłyszałam:"Kochaj świat, gdyż czasu jest mało!"

autor

MONIAK

Napisany: 2005-09-16 Dodano: 2005-09-18 17:59:03

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie