Odrodzenie

Staję przed lustrem
z powiek zrywam szwy
i ocieram czerwone łzy
błękit oczu
będzie we mnie żyć

otwieram szufladę
i spoglądam w dół
pod dłonią chłód
za żelazną maską
skryje się

na palcu sygnet
mój rodowy herb
może to tygrys albo lew
bez znaczenia
czarna skóra dłońmi jest

W głowie słyszę szept
otwieram mroku drzwi
ja w niego wchodzę
lub on we mnie jest
moje życie ma sens

teraz widzę kim...stałem się!!!

autor

Mario

Napisany: 2020-01-04 Dodano: 2020-01-04 18:18:20

Ten wiersz przeczytano 859 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie