W odruchu serca i sumienia

"W odruchu serca i sumienia".
10.10.2019r. czwartek 09:37:00

W odruchu serca i sumienia
Można poczuć moc,
Która to jest kwestią czasu
Jak odejdzie niczym pensja na opłaty.

Gdy serce truchleje
I jest rozpalanie płomienia charyzmatu,
I wykiełkuje ziarenko gorczycy.

W odruchu serca i sumienia
Przyniesiemy sobie nawzajem
Trochę więcej ciszy.

Przecież trzeba nieść Ewangelię
I niech trwają modlitwy,
Które ku Niebu wystrzelą jak z procy.

Niech to wszystko trwa
Bez taryfy ulgowej,
A nawet, jeżeli gdzieś jest portret,
Który jest z polityką w tle
To trzeba się przejąć
Tylko tym, co naprawdę bardzo ważne.

W odruchu serca i sumienia
Trzeba godnie trwać
I być narzędziem,
Która idzie aż po starość.

Przecież warto inwestować w człowieka
I ścigać się tylko pod skrzydłami Anioła.
Niebawem czas z wyboru,
A tam, gdzie perła z Modrzewia,
Tam niech trwa modlitwa,
Bo nie potrzebne jest ulepszanie księdza,
Gdy w odruchu serca i sumienia
Godnie i hojnie się żyje.

Tymczasem muszę wciąż płakać,
A mimo to może będę żyć
Długo i szczęśliwie.
A, gdy nadejdzie słodko gorzki powrót
To wtedy nawet lekarz z szarej strefy
Nie będzie przykrym poetą nauki.

W odruchu serca i sumienia
Z Miłością do Muzyki i drugiego człowieka
Nie może nic złego się zdarzyć,
Nawet, jeżeli jakiś wybuch w laboratorium
Sprawi, że znajdziemy się bliżej Marsa.

Nauka idzie do przodu,
W zastrzyku dają nam widzenie
I zobaczymy nawet jak Czarna Dziura zje gwiazdę.

A wówczas z uśmiechem na swej twarzy
Poczujemy, że to, co najwartościowsze
Zaczyna się od duszy
I zostaje opisane
W tym wszystkim, w czym nie ma się czego bać.

Serdecznie dziękuję :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2019-10-10 Dodano: 2019-10-11 09:39:55

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie