ODRZUCANE DŁONIE
swoimi racjami przysłaniamy serca
wylewając ustami wskazujemy błędy
obojętnością mijamy róże drogi
gubiąc gdzieś piękną wrażliwość
kilka srebrników odbiera rozumy
oślepiając zachłannością dumne jednostki
widząc wegetacje wielu rodzin
zamykamy wciąż oczy współczucia
zatrzaskujemy drzwi proszącej pomocy
pojedynczo żyjąc odpychamy kłamstwem
podnieśmy leżącą braterską miłość
pojednanie księga wiary opisuje
stracimy wszystko latami zebrane
pozostaną poplamione chytrością dusze
przewrotny los ukaże dłonie
które zabierały szczęście innym
Komentarze (13)
Ładnie
smutne ale bardzo prawdziwe
pozdrawiam
Dobre przesłanie... Szacuneczek :))
Smutna refleksja i dużo w niej prawdy.Pozdrawiam
Bardzo smutna refleksja, ale czasami bywa. Pozdrawiam
w czasach gdy mamy
cwaniactwa kupę
masz miękkie serce
to twardą ....
po datki dłonie
ci wyciągają
co sami sobie
nie pomagają
gdy wizytówkę
dasz im do pracy
to gotów w ciebie
kamieniem rzucić
a i do tego
na cię pomstuje
no bo na kasę
on oczekuję
te narzekania
takie na niby
wędki on nie chcę
a tylko ryby:)))
może kiedyś odkurzę swoją starą "pandę" w tym temacie
gdyż to temat tak dobrze mi znany przez 12 lat miałem
sklep osiedlowy na tzw. komunalce...
oj naprzyglądał ja się tym dobrym dzieciom co to
narzekają na wszystko dookoła a do roboty się żadne
nie weźmie no bo za tyle to oni robić nie będą itd...
moja zona już 7 lat pracuje za tysiąc sto miesięcznie
składając telewizory LG na taśmie ale lepsze to niż
siedzieć w domu bezczynnie...
pozdrawiam pięknie:)))
Zgadzam się z słuszną refleksją,chociaż trochę zbyt
demagogiczny,jak dla mnie...
Pozdrawiam serdecznie:)
Sklania do refleksji pozdrawiam
Nasze grzechy zawsze się odwzajemnią. Pozdrawiam
dziękuje za komentarze i na pewno z wdzięcznością
zobaczę w zamian Wasze wiersze
bardzo dobry wiersz :) skłania do refleksji o
życiu.... szkoda, że nie umiemy czerpać z niego
garściami.. miłego dnia
Dobry wiersz z przeslaniem, niestety ludzie nie chca
zauwazyc tego co sie dzieje poza nimi samymi, a to
bardzo smutne... pozdrawiam
--witaj..na początku zostawiłam
+.. wiersz czytałam raz, potem drugi... bardzo
ciekawa, choć smutna refleksja, no ale taka niestety
jest prawda... chyba zagubiliśmy się trochę na tej
drodze życiem zwanej...
-- miłego...