Odszedł

Dla Ojca Świętego Jana Pawła II

Zagrały werble,
Zgasły wszystkie światła,
Wstąpiłeś nieśmiało w niebiosów pustkowie,
Cały w bieli, szczęśliwy i wielki
Jak Urszula Kochanowska zniknąłeś ze sceny,
A Bóg ciągle mówił,
My Go tutaj chcemy…
Ulżył Ci w cierpieniu i wziął Cię do siebie,
Jedziesz mleczną drogą, taki pewny siebie…
Została tu żałość i pustka ogromna.
Twoja gwiazda świeci nocą w firmamencie,
Twoje słowa dźwięczą, jak struny w koncercie.
Szelest stron purpura zalała,
Miliony oczu spowiła mleczna mgła.
Requiem zagrały dzwony, Spiżowa Brama jęknęła ckliwie.
Cedry i marmur Twoim domem teraz,
A my, Twe sieroty ,pogubione w żalu,
Błądzimy, szukamy, następnego Daru…


„Dla Ojca Świętego” – Odszedł

Błękitny Tyber zaszumiał zuchwale,
O brzegi stuknęły podstępne fale.
Gołębie tańczą jak jastrzębie senne,
Porywy wiatru jęczące wiosennie
Przyjazna dłoń z głębin nieba sięgnęła,
Zatoczyła krąg nad kopułą…
Bezwiednie westchnęła.
Zamknęła oczy, twarz zakryła całunem,
Powiała żałobą, pognała nad tłumem.
Rozpostarła bramy, otworzyła wrota…
Każdy, kto patrzył na tę śmierć…
To dożywotni sierota !...

Wiersze pisane w kwietniu 2005 roku, po śmierci Papieża.

autor

Magma1211

Dodano: 2010-03-13 11:03:12

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie