Odszedłeś

Pytam Ciebie Ojcze Święty
Czemuś nas zostawił?
Czemuś wiary i nadziei tak nagle pozbawił?
Tak Wielki, takich małych
Z mokrym od łez kołnierzykiem
Smutnym wzrokiem, duszy jękiem,
serca niemym krzykiem

W głowie krążą rózne myśli, znaki zapytania
Czy ta droga, którą szedłeś będzie uczęszczana?
Czy też wedle Twoich nauk, wedle Twojej woli
ludzie będą się kochali w doli i niedoli?
Czy gdy wyschną nasze łzy, a czas zagoi rany
łańcuch, który lata kułeś, będzie wciąż nie rozerwany?
Czy twa miłość i Twa dobroć może spowodować, że
przez wieki będzie łączył, że nie będzie korodował?
Czy prócz Twego wizerunku w naszych sercach pozostanie
Twoja miłość do bliskiego, Boga miłowanie?

Dziś przed Toba chyla głowy Wielcy tego świata
A ci mali, płaczą szepcząc: dziś odszedł nasz Papa
Dziś wiadomo żeś był Ojcem nie tylko Kościoła
Ile Cię kochało dzieci, zliczyć nikt nie zdoła
Dziś Cię nie ma, już odszedłeś, osiągnąłeś spokój
Tym jak żyłeś zasłużyłeś, aby siąść przy Pana boku

Pamięci Jana Pawła II

autor

EmKasia

Napisany: 2005-04-06 Dodano: 2005-04-06 18:14:15

Ten wiersz przeczytano 1297 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie