ODWAGA

Nie straszne mi wichury tego świata, choroby,
Nie boję się zwiędłych kwiatów, przemijania,
Nie wiem co to ból opadłych liści i żal bociana,
Nie uciekam od gorzkich słów, dręczących nie-winnego,
Moje życie mówi mi ile warty jest gest wybaczenia.

Uciekłeś mi przez palce mych dłoni...
Goniły ciebie me duchy, anioły.
A ja z wierszem tego księdza pod pachą,
Zapominałam i wracałam w przestrzenie braku rozsądku.
Nie boję się życia i wiem, że każda wylana łza ma sens!

A Tobie mój Boże Jedyny, dziękuję za moją odwagę,
Poetom świata całego za muzykę do mego słowa,
Rodzinie za to że wiem gdzie jest port,
Tobie...tak na końcu, beznadziejnie, że jeszcze żyję.

autor

AK.

Dodano: 2006-11-19 00:00:36

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie