Odwieczne natchnienie poetów

Sprawa poważna, cny czytelniku,
bo oto tutaj i teraz
pragnę poruszyć temat, przez który
wojny toczyły się nieraz.

Od czasów Troi i innych ruin,
gdzie trup legł gęsto na trupie,
pisał poeta: „dusza” i „serce”
niezmiennie myśląc o d**ie.

Wątek to zacny, z życia wyjęty,
raduje wciąż płeć paskudną,
choć jakże często w „świętych” oburzeń
sieć zaplątany obłudną.

Ot, dla relaksu chciałbyś coś „trącić”,
a tutaj: stop, bo po ryju!
- Ku prokreacji tylko! - grzmi z ambon
i takoż w pewnym radyju.

Cóż – prokreacja w myślach nie pierwsza,
któż o prawidłach tych nie wie –
najpierw się myśli o areale,
dopiero później o siewie.

Narzędziem diabła niewiastę zowią,
lecz jeśli tak uważacie,
to daj mi Boże zostać choć cieciem
w jakimś diabelskim warsztacie.

*

Co by nie mówić, bracia-poeci,
od wieków nic się nie zmienia –
każda rozprawa na „te” tematy
pochwałą „miejsc urodzenia”.

autor

ajs

Dodano: 2006-02-20 09:52:39

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie