odyseusz

jestem zmęczonym
ziarnem co śpiewa w kamieniu
wewnątrz twojej dłoni
przez poezję sypką jak piasek

i przez wiersze
te przeklęte wiersze
których nigdy nie potrafiłem dokończyć

na czole ziemi wypukłe z wysiłku korzenie
gdy drzemie południe
stoję na placu co jest jak róża wiatrów
przed palbą świtu

naprawdę nie wiem
jakbym wtedy postąpił
moja dłoń podpiera brodę
nieznajomego który najwyraźniej zasypia

stokrotki proszę pana
stokrotki

16/11/07

autor

Amadeusz

Napisany: 2007-11-16 Dodano: 2007-11-16 22:36:08

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie