ODZIENIA DUSZ
wciąż pełna garść charakterów
miłość przywdziewa rożne ubrania
zaszywając czyste serca wplata
zsyłając sprawiedliwie rodzinom rozdaje
kiedy początek płaczem witamy
ogołoceni lecz odzienie posiadamy
niczym kamyki szaty różnorodne
życie będzie przyszywać doświadczeniami
wplątane brudne nasze grzechy
lustro sumienia oblicze ukarze
dumnie zapatrzeni swoje płótno
przyćmi prawdziwe kolory duszy
każdego dnia szarpani losem
dziergamy barwne oczka strojów
zmieniając bogate nasze wnętrza
byśmy lepiej wciąż wyglądali
Komentarze (12)
świetny wiersz, do refleksji...napisany na bogato, na
tak:) miłego dzionka
Ciekawa refleksja na temat duszy! super!
Miłego dnia:)
Dusza to niewidzialny strój ciała. Pozdrawiam :)
bardzo trafna refleksja:) pozdrawiam
Ładna refleksja. Pozdrawiam.
"szarpani losem" czujemy się niepokonani gdy o
nadzieje walczymy od praprzyczyny
Dobra refleksja.
Pozdrawiam:)
Łanie, podoba mi się:)
Pozdrawiam
jak dla mnie bardzo dobry wiersz, pozdrawiam
Szarpani losem nie myślą o strojach...
Miłego dnia :)
super pozdrawiam
pozdrawiam :)