Odzwierciedlenia
Co się gapi! I ślepia wybałusza,
tak, tak – to ja twoja dusza.
W szkle i na szkle, jak malowana,
cały czas inna, ropiejąca rana
Często rogata, jak kaktus kłująca ,
czasem w pokornej pozie klęcząca.
Zależy od miejsca, na którym siadamy,
żeby być Aniołem, chęci wielkie mamy
autor
karl
Dodano: 2013-07-01 12:56:11
Ten wiersz przeczytano 1077 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Jak zwykle bez skazy, ale inaczej. Całkiem inny od
Twoich pierwszych. Doroślejszy(?). Nie wiem, jak to
dobrze ująć. Oby tak dalej.:)Pozdrawiam.
chęci mamy ..często tylko chęci
bardzo dobry wiersz...
pozdrawiam:-))))))
Bardzo dobry, refleksyjny wiersz
o duszy.Pozdrawiam.
często nie wiadomo co nam w duszy gra - super :)
Świetne i fajnie, tak zaczepnie się zaczyna.
Pozdrawiam :)
Co mi w duszy gra...Ładnie :) Pozdrawiam.
Fajnie ujęte,pozdrawiam
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, nawet dusza
się poddaje...pozdrawiam:)
Fajnie, refleksyjnie:)
Fajnie to ująłeś:) tak to jest, że czasem pomimo
dobrych chęci, te zrogowacenia dają znać o sobie.
Podoba mi się:)
sugestia i calkowicie zaskakujący obraz duszy - jestem
zaskoczony
brawooooo
ta dusza rogata
nie chce być aniołem mam niepokorną duszę
czasem płaczę czasem sie wzruszę
pozdrawiam:)
Często rogata, jak kaktus kująca ,
czasem w modlitewnej pozie klęcząca.
Wszystko od miejsca, na którym siadamy,
żeby być Aniołem, chęci wielkie mamy
różne wcielenia tej samej duszy ;)))))))))))
Lżej jest duszy, gdy nie musi!
Pozdrawiam!
Tak, dusza ma różne wcielenia.
Kaktus "kłuje", Karolu
Pozdrawiam:)