Ofelia

Zamknęła się przed czasem
w połowie dni
tak spodobały jej się bratki...

Ona niewidoma
zamieszkała w domu bez drzwi
gdzie nie zmienia się nic

Wiatr przynosił tylko noc
kąpał ściany mrok
nie zakwitł ni jeden kwiat

Ofelia utracona
polubiła strach
sama wybrała odrzucając fałsz

Pośród gry cieni
jej teatr płonął
od utraconych nadziei

Zręczności jej nie brak
nie!
lecz po co jej kukła, śmieć?

Wybór czasami pochopny
daje początek
marny nie wzniosły

Mimo ślepoty i zamknięcia
wciąż żyje
nie utonęła w odmętach

autor

delimah

Dodano: 2008-05-22 20:54:53

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie