ofiara

.......przemocy domowej stop!

Jesteś mi słowem co w nicość sie zmienia
prochem, mych przodków wiatrem uniesionych
i jednocześnie jesteś jako ziemia
tak wiecznie stały, w tresci niezmieniony.

Jestes jak z drzewca wiór, co w moim ciele
ból sprawia samą swoja obecnością
gdy jesteś dobry tępy ból zanika
po to by zaatakować z cała Twa miłością.

A gdy Cię nie ma to jakby przed śmiercią
nie było kogo za ręke potrzymać,
boś moim panem i moją miłością
moim dążeniem do unicestwienia.

autor

Katarzyna Dębska

Napisany: 2007-09-17 Dodano: 2007-09-17 21:50:31

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie