Ogień i lód

Czy kocham? Nie wiem... Może się boje? A może nie chce? A może...NIE JESTEM GOTOWA?

Trudno stłumić uczucia
I trudno wzbudzić uczucia.
Jednak - ogień miał przeczucie.
Zapłonął, rzucał iskrami,
Raniącymi miłości strzałami.

Lodowy kryształ,
Kamień drogocenny
Czy wpływ miał zbawienny.
Czyżby uczuciem zawrzał?
Dostał się do serca
I pnie się dalej,
A lód się topi. Powoli.

Miłość jest trudna.
Niech się nauczą, ucząc się wzajemnie,
Że problemy pojawiają się nienadaremnie.
Bo to one podtrzymują uczucie,
Jabłoń, małą i odrzucaną - zepsucie.

Życia horyzonty nie będą straszne,
Pójdą za ocean przeciwności
Dla swojej miłości.

Ogień i Lód.
Śmierć, Życie, Cud.
On dla niej:
Dojdzie do prawdy - teraz dalekiej...
Pokocha ją!
Ona dla niego:
Nigdy nie powróci do uczucia dawnego.
Już nigdy nie znienawidzi go.

Świece gasną, gaśnie życie.
Nie! Krzyczy. Zobaczycie!
Nie podda się - mrok nie zniszczy jej.
Wiedziała, że kochać chce, lecz nie potrafi.
Uratuje go - od bezbarwnej czeluści.
Na świat, na wolność
Ale czy do serca wpuści?!?

autor

Playboyek

Napisany: 2007-03-25 Dodano: 2007-03-25 21:31:42

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie