Ogonek

Pewna Pani ujrzała ogonek
I choć najpierw go widać nie było
Raptem duży stał się i ruchliwy
Że coś Panią za serce chwyciło

Z nieśmiałością pewną się zbliżyła
Obejrzała go z każdej strony
Wzbudzał wokół niezdrowe emocje
Podziwiały go panny i żony

Raz był mniejszy, a raz się powiększał
Raz falował, a raz nieruchomiał
Własnym życiem żył, mim wśród ogonków
Bardziej wizja to, dużo mniej fonia

W tym zachwycie tak trwała by Pani
Ogarniając fenomen swym okiem
Powstrzymując emocje podeszła
Nie marszowym już, lecz chwiejnym krokiem

Centymetry już miała do niego
Ręce drżą, a dylemat tak wielki
I ta myśl, złowróżebna: czy zawsze
Muszą w sklepie być takie kolejki?

Personifikcje

autor

Petros

Napisany: 2007-03-15 Dodano: 2007-03-15 00:27:30

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie