ograniczeni

My ludzie pokory
Zmęczeni tym brudnym miastem
Rzucamy w siebie nożami
A potem znów się kochamy
Nic nam nie pomoże w tej nieludzkiej niedoli
W tym choro zatrzymanym czasie
My tylko zagryzamy mocniej zęby i walimy na oślep
Coraz bardziej, wytrwalej, bez uczuć
Krew leje się strumieniami po szarych ulicach
I to nic nowego, że zaraz potem wyliżemy sobie rany
Z uśmiechem na ustach powiemy - dobranoc
Ale gdy znów poranny obudzi nas moloch
Nie będzie litości dla ciebie
Mój drogi sąsiedzie
Moja droga sąsiadko
Gruba babo z miejskiego autobusu
I wy głupie dzieciaki biegające po ulicy
I ty psie zostawiający odchody na trawniku przed moim brudnym domem
Listonoszowi zabiorę wszystkie listy, i spalę je na oczach tłumu ludzi
Postrzelam do was wszystkich jak do kaczek, będziecie uciekać w popłochu
A ja przez system zabije moje człowieczeństwo
Ale kogo to obchodzi?

autor

Sir Peter Agis

Napisany: 2007-11-14 Dodano: 2007-11-14 23:49:35

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie