ogród
jest w nim tyle do zapamiętania
wyczuwam wilgoć ziemi
odciskając pieczęć spontanicznej
dedykacji
tak wiele czeka na mnie tutaj
choć moje herbaciane róże
dawno przekwitły to pamiętam
ich zapach
wszystko się rozpuszcza
i zaczyna od początku
nieprzerwalnie
cała ta gra życia rozgrywa się
sama z siebie
niczego nie przyspieszę
czekam
pieszczę głodne oczy
pocałunkami od ciebie
wymykając się sprytnie
filozoficznym myślom
autor
Mirabella
Dodano: 2016-06-10 08:45:06
Ten wiersz przeczytano 757 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Nie ma co nic przyśpieszać,
wszystko nadejdzie w swoim czasie...
Ładny, pełen nostalgii wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Warto tak wspominać, gdy niesiemy w sobie tak piękne
obrazy...same z siebie...pozdrawiam serdecznie
Piękny ogród wspomnień:))) zapachniało
tęsknotą...Pozdrawiam serdecznie
Ciekawy wiersz, moze sie podobac.
Pozdrawiam serdecznie.:)
W takim ogrodzie mógłbym się skryć.
Pewnie,lepiej przeżywać 'teraz' niz wymyślać
jutro...Całuski Mirabel
Nasze uczynki, pracę i życie, należy poświęcić komś
bliskiemu sercu, wtedy jest lżej.
Lubię czytać Twoje wiersze,
Mirabelko, pozdrawiam serdecznie.
Mirabell ładne wiersze piszesz:) miło czytać.
Dołączę do Kasi:)
Miłego:)
Bardzo dziekuje Roxi za cenna uwagę - zaraz poprawie
, uklony
wspomnienia i refleksja to całość od której trudno się
oderwać .. pozdrawiam
Spryciulka z Ciebie
sporo życiowych refleksji ładnie wplecionych w
kwitnący ogród,
to daje nadzieję na rozkwit i optymizm to dewiza tego
wiersza - zycie jest piękne by zbyt wiele rozmyślać i
dochodzić często do niepotrzebnych wniosków :)
Mirabello pozbyłabym się pierwszego wersu i zaczęła
tak:
"jest w nim tyle do zapamiętania"
w tytule masz już ogród, wiec wers"wracam do ogrodu"
jest zbędnym dopowiedzeniem :)
pozdrawiam