Ogród magii
spaceruję po ogrodzie
pełnym duchów
przeszłych dni
minionych chwil
dostałam skrzydła
by z elfem zatańczyć
wśród splecionych
dróg gwiazd
wsłucham się w opowieści
starych drzew
zaszeleście jeszcze raz
słucham
zapalę fajkę z krasnoludkiem
dam mu mleka
by wspomniał na stare czasy
co minęły za szybko
z hobbitem wysłucham
syreny tęsknego śpiewu
i odjadę na grzbiecie
jednorożca w stronę księżyca
by wciąż gonić magiczną noc
autor
Niezapominajka
Dodano: 2016-03-15 19:13:37
Ten wiersz przeczytano 1718 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Witam Was Kochani i dziękuję za spędzony u mnie czas
:) Pozdrawiam serdecznie :)
cudownie serdeczności
magicznie:)
Pełno tu smutku w niby fantastycznym wierszu. Dla mnie
brzmi jak pożegnanie z wyjątkowym ogrodem, jak byś
wyjeżdżała z miasta, gdzie spędziłaś uroczo np. urlop.
bajkowa scenka
W tak fantazyjnym ogrodzie,
z sobą można być w zgodzie!
Pozdrawiam!
Ładny wiersz z magiczna nocą...
pozdrawiam :)
Mozna sie rozmarzyc przy Twoim wierszu, oj mozna:)
Slicznie, mozna sie zatracic w slowach wiersza,
Bardzo na TAK.
Pozdrawiam cuieplo.:)
Dałam się ponieść fantazji, choć stąpam twardo po
ziemi. Pozdrawiam :)
Bardzo fantazyjna bajka ale taki właśnie jest magiczny
świat bajek Pozdrawiam serdecznie Niezapominajko
ladne rozmarzenie pozdrawiam
Ach co za bajka ..na grzbiecie jednorożca ..w stronę
.. proszę zabierz mnie z sobą ..
Fantastycznie i bajkowo:)
Rozmarzyłam się...
Pozdrawiam:)
Witam kolejnych Gości :)
bronislawa.piasecka, BALUNA, Gladius, demona,
Turkusowa Anna, Mms, DoroteK, Basia23, Oksani, Ola,
Sotek i bodzia :)
Pozdrawiam Was serdecznie :)