Ogrody

Choć siedzę w zamkniętym kalendarzu
I życia niesmak mi doskwiera
To piękno Twego krajobrazu
Jest ze mną wtedy, jutro i teraz
A kiedy znów w kościele ktoś zaśpiewa pieśń pożegnalną
Nie będą się już martwić me oczy
Kiedy zakryją je chustą czarną
A śmierć me progi przekroczy
Mego domu już nic nie zburzy
Choć wiele tu niepożądanych gości
Bo śród wielu mych życia podróży
Odnalazłam szczęście śród Twej miłości
Nie będą mi już doskwierać ni bóle, ni żale, cierpienia
Nie będzie już ciemność zaprzątać mej głowy
Odtąd to światłość weźmie całość przepełnienia
I zakwitną słońc dobroci ogrody

autor

genna

Dodano: 2007-07-01 13:25:44

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie