W ogrodzie

Tym wierszem chcę w środku zimy wprowadzić trochę letniej atmosfery.Zawarłam w nim wszystkie nazwy kwiatów,które hoduję w swoim ogrodzie.

W ogrodzie przy domu, akurat w pół lata
Słońce ogłosiło konkurs na miss świata.
Wiadomość ta bardzo kwiaty poruszyła,
Bo pierwsza nagroda prestiżem nęciła.

Na bocznej rabacie w kształcie półksiężyca
Już smukła ostróżka swym pięknem zachwyca.
Jej grację podziwia żółtawy rozchodnik
Szczelnie obrastając ogrodowy chodnik.

Pod ostróżką floksy rozkładają kwiaty
I sieją dokoła zapach przebogaty.
Cieszą się z konkursu napięte jak kusze
Roztrzepane celozji złote pióropusze.

Różowa piwonia z zapowiedzi rada
Już swą wizytową sukienkę zakłada.
Szuka akceptacji w oczętach bławatków
Dla swych delikatnych i pachnących kwiatków.

Ogrodowa cynia płateczki rozchyla
Pragnąc zwabić na słupek pięknego motyla,
Lecz go bardziej kusi dziwaczka kieliszek,
Drobny kwiat lobelii i wonny żeniszek.

Na centralnym klombie o konkursie duma
Obsypana kwieciem róża Montezuma.
Pod względem zapachu wyprzedzić się nie da,
Lecz na prymat dybie pachnąca rezeda.

Lewkonia przed różą za bardzo się płaszczy,
Chcąc mieć u niej względy większe od lwiej paszczy.
Na to mały kropik nie daje swej zgody.
On też oczekuje najwyższej nagrody.

Dalia i hortensja bez przerwy są w sporze,
Która z nich w konkursie wystartować może.
Kalinę od kłótni ciągle boli głowa.
Jest tak bardzo biała ,że zemdleć gotowa.

Powiedziała malwie pachnąca ślazówka
O goździku cesarskim dwa zmyślone słówka.
Podchwycił je szybko nagietek lekarski
I przekazał dalej w światek zbyt plotkarski.

Niecierpek już mając dosyć tych tarmezji
Zwrócił się z uprzejmą prośbą do nemezji,
By powołać do życia konkursowe ciało,
Które by porządku jakoś pilnowało.

Pomiędzy kwiatami powinna być unia:
Rzekła rozdrażniona kłótniami petunia.
Zgadzam się z sugestią- szepnęła godecji,
Niech tu zapanują prawa starej Grecji.

Nie można bez przerwy wynagradzać róży,
Ten brak demokracji już mnie trochę nuży.
Werbena zgromiła wzrokiem wilczomlecza,
Który dobrym wzorcom bezczelnie zaprzecza,

Bo chce bez konkursu wyróżnić kocankę,
Mając wśród tych kwiatów dawno swą wybrankę.
Obserwując kłótnie aksamitka mała
Ze zdenerwowania, aż się popłakała.

I rzekła do słonka z wysokiego nieba.
Takiego konkursu wcale nam nie trzeba.
Nie można złocienia porównać z lilakiem
Begonii z maciejką, czy na przykład z makiem.

Każdy kwiat jest piękny tak mały, jak duży.
Każdy jednakowo wszystkim ludziom służy.
I każdy się stara z całej swojej mocy,
By w ogrodzie raj stworzyć przy ludzkiej pomocy.

autor

Barbara Ponikarczyk

Dodano: 2010-02-06 00:38:13

Ten wiersz przeczytano 19960 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie