Oj ty piękny czasie, tak późno
Jeżeli potrafisz się pochylić nad kwiatkiem
by podziwiać jego zmysłowe barwy, i znaleźć
w sobie moc
by zapamiętać jego kształt i zapach, wtedy
to powiesz sama do siebie ja żyje i
kocham.
To nieokreślone znajduje się w tobie we
wszystkich zakątkach, widzisz innymi
oczyma, piękniej, słyszysz szept natury
dotąd niesłyszalny, a co najważniejsze,
serce, tyle czasu przemierzało z tobą w
jednym rytmie, kochając, staje się
latawcem, kołowrotkiem na który zapewniasz
motak nicią z której powstanie siatka by
snuć kanwą marzenia.
Inaczej budzisz się dzień a noc wypełniona
jest wzruszeniem nad swym życiem w którym
poprzestawiano tobie tory, po których
ukwiecona drezyną przemierzać będzie
miłosne dnie
Jest czas na miłość i rozterki, czas zabaw
swawolnych, jest czas na letargiczne
zapomnienie, z którego nie warto się
zbudzić
Ten czas jest w nas obu, ja go trzymam w
dłoniach, nie rozwieram palców, w bojaźni
by nie umknął – raduje się
teraźniejszością, bo ona jest wypełniona po
brzegi moja miłością, mam ja w sobie i
dziele się nią z Tobą -
Oj ty piękny czasie, tak późno przyszedłeś
– ale jesteś i zostań
A gdy uczucie wzniosłe i za gardło chwyta,
wynoszą je na piedestał piękna
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Komentarze (2)
Bardzo sympatyczne pozdrawiam;)
Fajnie się czyta:)pozdrawiam serdecznie:)