OJCOWSKIE RAMIĘ

Jest to jeden z moich pierwszych wierszy,może stylistyka i forma nie jest najlepsza.Ale to były pierwsze początki,przepraszam.

Gdy dziecko z matczynego łona się rodzi,
nim stanie na nogi na czworaka chodzi.
Oboje rodzice dbają o maleństwo
i jak najszybciej mogą dają Boże błogosławieństwo.
Najgorzej gdy śmierć żniwo zbierze
i jednego z rodziców okrutnie zabierze.
Jeszcze gdy matka z synem pozostanie,
niema czasu na bunt ani na szlochanie.
Wtedy cały ciężar na jej ramiona spocznie
a owoc ich miłości jej serduszko dotknie.
Musi być ojcem i matka i rąk niech nie rozkłada
a wycofać się z tego to jej biada oj biada.
Ale jakże trudno być ojcem dla syna,
gdy ramiona wątłe i zmęczona dziewczyna.
A przeciwności losu w życiu nas nękają
i cóż może matka gdy łzy w oczach stają .
Lecz nie można się poddawać to znana maksyma
i matka da radę sama wychować syna.
A ojciec z nieba swym ramieniem wspiera,
choć ona tego nie wie bo głód im nie doskwiera.
I tak matka sama wychowała syna,
podziwiają ja wszyscy i cała rodzina.JEST

Dziś siostrzeniec ma dwadzieścia lat i sam pomaga mamie bo pracuje i się uczy.Jemu dedykuję tych kilka słów .

autor

Prymus

Dodano: 2010-11-29 12:13:09

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie