O ojcu...

Nie traktował mnie jak synowej;
mówił ciepło: Baśka!
Jak Wołodyjowski do swej żony.
Słowo : córka – brzmiało tak miło
nawet jak był lekko „wstawiony”.
Niezbyt byłam wdzięczna za to,
wspominając dzieciństwa piekło
i choć mówiłam do teścia tato
w sercu nie było mi ciepło.
Gdy przestał pić to...
pomyślałam: „Nic to”!
Przekonam cię ojcze,
że Cię szanowałam
i zawsze lubiłam.
...
Niestety! Przekonać Go...
już nie zdążyłam.

Pamięci mojego teścia.

autor

basias

Dodano: 2010-06-23 21:39:19

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie