Ojczyzno gryzących stuleci

Proszę cię o kwiat zrozumienia. Ojczyzno.
Dzisiaj jestem postrzelony w twoje imię. Choć pewnie nie wiesz.
Przestań mnie wreszcie kontrolować. Malować w naganne pasy.

Ojczyzno wiedz że dzisiaj jestem niekaralny.
Tylko dziś. Ojczyzno.
Lecz jutro znów będę Twój.
Ponownie wypuścisz mnie z rąk gdzie polecę.

Nie zsyłaj snów gilotynowych. Snów dławionych w poczęciu.
Ojczyzno o pięciu językach i pięciu głowach.
Maszyno porywająca nas do ustalonego tańca.
Ojczyzna o automatycznych rysach mapy.

Zamieszana, wrobiona we wstydliwe sprawy wilgoci.
Wzięta w nawias – pięcioramienna dzielnica pyłu.
Hybryda mutagennej wizji świata.

Ojczyzno, proszę o błogosławieństwo nad tobą.
Proszę nie zabieraj mi patriotycznych odruchów światła.
Ojczyzno stuleci, dbaj o swoje wyschnięte dzieci.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-02-26 Dodano: 2007-02-27 17:35:39

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie