Oj...grzesznica

na ludowo - satyra trzymajta mnie ludzie!

Z głodu miłości uczucia marsza grają,
oczy chłopów czarują wabią i szaleją.
Roztrzepane zapędy urok rozrzucają,
ubaw syty powiązany z rozkoszy nadzieją.

Mnie tak łatwo szybko idzie się zakochać,
chyba tak mam jakby po kimś od pokolenia.
Chociaż potem po kątach muszę szlochać,
na co po co w oczach błędniki uwodzenia.

Patrzę głęboko źrenicami chęci budzę,
on powiada między nami krzemień iskrzy.
Rozpalam szybko ogień w żaru smudze,
kontakt wzrokowy cielesny coraz bliższy.

Czasem głupstwo niedorzeczne palnę,
bez ładu składu moralnego zachowania.
Humor uznam za wesołość niby normalną,
w tym rozpędzie braknie rozpoznania.

Szybka miłość nagłe szalone zauroczenie,
w duszy polka z oberkiem do skakania.
Wariactwo uczuć rzucone na spalenie,
koniec piosnki koniec zbytków miłowania.

Już pięcdziesiąt lat stuknęło przecie,
nic z tych rzeczy nie tej radości sprawy.
Rysy plamy na zwiedniętym suchym kwiecie,
czort z kochaniem z upojną zabawą.

A tu zgubna miłość szaleńcza głupota,
zapał do igraszek wdzięków plejada cała.
Nie taką miarą mierzy się dojrzałą cnotę,
w ciągu roku w pięciu chłopach zakochana.

Hulaj ciało piekło jest piekła nie ma,
szósty siódmy ósmy a może dziewiąty.
Dawny szał wariactwo w kąt rzucona trema.
już w tym roku chyba chłop dziesiąty.

Niech się dzieje wola lecz nie Boża,
taka jam jest zła grzesznica rozpustnica.
I na łożu na podłodze nawet koło łoża,
chłop na mnie - spojrzy... się zachwyca!

autor

Tenia

Napisany: 2014-10-16 Dodano: 2014-10-16 08:34:44

Ten wiersz przeczytano 1241 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie