Okno...

ocalić od zapomnienia...

Każdy człowiek musi mieć takie okno,
w które patrzy gdy jest samotny.
Ten kwadrat to jedyna nadzieja...
to ucieczka w zapomnienie...
Za firaną kryją się wszystkie niespełnione marzenia.
Wszystko to, co bezpowrotnie minęło...
To okno przypomina Ci fakt, że Twoje cierpienie wciąż trwa.
Twój przyjaciel, który jest wrogiem,
zastygł w wiecznym bezruchu
i nic od niego sie już nie dowiesz...
To on powiedział kiedyś,
że najbardziej bolą słowa,
które nie zostały wypowiedziane.
A Ty...ciągle patrzysz w to okno
i tak już będzie zawsze...
Nadzieja...która wygasa
Okno...w którym przed chwilą światło zgasło...

autor

ReFlEkSyJnA

Napisany: 2004-11-08 Dodano: 2007-12-27 00:29:33

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie