okno

dzięki za odwiedziny:) w twoim przypadku mam wrażenie,
że pustką sobie nie pojesz...karmisz się zielonym
atramentem z twoich stalówek:) my z kolei karmimy się
twoimi wierszami:))

Mhmmmmmmmm taką przyjaźń można spotkać tylko w
Bieszczadach...spytasz się dlaczego...ponieważ tam
znajduje się tylko takie okno:)...Pozdrawiam
serdecznie:)

prawdziwa przyjaźń to rzecz bezcenna, trzeba ją
pielęgnować, aby nigdy nie wygasła...z przyjacielem u
boku można przetrwać wszystkie trudy podróży...wiersz
dobry o przyjaźni w tle piękny opis
przyrody...pozdrawiam

inni juz sie na temat wiersza wypowiedzieli mnie
podoba sposob w jaki autor wprowadza czytelnika w swoj
swiat , spojrzenie na przyjazn...

puenta bardzo ładna oddaje wewnętrzne pragnienie
Wiersz podoba mi się W meandrach duszy tajemnice :)

zawsze pięknie piszesz o swoich Bieszczadach i o
przyrodzie w którą wplatasz wątki przyjaźni i uczucia
miłości, ja nie wierzę w przyjaźń przeciwnych płci, to
jest niemożliwe-pozdrawiam

Bardzo ładny wiersz, a piękno przyrody w każdym calu
określone z uczuciem i pełną wyobrażnią - to ma swoją
dobrą stronę...powodzenia

Witam. Widzę że zrobiło się sielsko i dostojnie u
Ciebie. Ptaki odlatują, czas się powtarza, słowa
zamykają krąg wypowiedziane w porę. Wielkie koło życia
i małe koło życia, te twoje. I nawet krzyż nie jest
krzyżem. Odpocząłem przy Twoim wierszu.

Juz wszystko napisano wiec pomilcze sobie.

Myślę, że wiersz w pełni odbierze osoba do której był
adresowany. Niezależnie od tego jest urokliwy. Pięknie
dziękuję za Twój komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
Darz Bór

W przyjaźni wszystkie środki są dobre by ją ratować,
prócz tych, które prowadzą prosto do celu.

podaj rękę ubraną w meandry życia
przytul myśli zbiegłe do mego ciała - to kupuję, ale
całość bez zarzutu. Jak się obiecuje, trza dotrzymać.
pozdrawiam Poetę.

" za oknem mgła utkana z pajęczyn
nosi szatę strojną kolorami"
Pani jesień babim latem się wdzięczy, otuliła świat
czerwonymi barwami. Twoje wiersze mnie inspirują i
dają natchnienie, myśli same słowa kształtują, między
wiersze wkładam marzenie. Pozdrawiam :)

Patos nie przeszkadza, natomiast zaimki mi i ci tak.
Nadto nie chwytam "tam gdzie góry mojej tańczą
cienie", czy nie - moje tańczą cienie - winno być, bo
jeżeli cienie góry mojej - to raczej szyk wprowadza w
błąd. Sama nie wiem, a może mojej odnosi się do innego
podmiotu ? Pozdrawiam.

Tylko podziwiać, bardzo życiowy, dobrze napisany
wiersz. Brawo.