Oko

Stojąc nad ciałem, cialem zastygłym
W pokoju ciemnym, gdy kondukt już odszedł
Nim stanąć mi przyjdzie przed Boga obliczem
Każę swe serce przede mną położyć

Zbiorę myśli, czyny w ład ułożę
Zbiegną się tory dawnych przekonań
Sam odczytam tajemnic znaczenie
Sam wreszcie poznam com stracił na Ziemi...

Jeślim stracił...

A stracił, gdym oczom zawierzył
Bom oczom zawierzył i się zgubiłem
Jak w zwierciadle pozory dostrzegamy
Tak prawdziwe, a tak prawdy odległe
Narzędziem mizernym jest oko badacza
Bo te tylko ciało, duszy nie zmierzy

I myśl tę ludzką zwodniczo prowadzi
Drogą pozorów, śmiechów nie słysząc
Czy taką władzę dał mu Stworzyciel
By wodze życia tak mocno dzierżały?

I stoję nad ciałem, ciałem oszukanym
I widzę duszę, dusze co o prawdę pyta...

autor

Doc

Napisany: 2010-02-06 Dodano: 2010-02-11 17:03:06

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie