Oko Boga

Inspiracją było zobaczenie zachodzącego słońca w obrysie z chmur w kształcie oka

Pewnego wieczoru, gdy wracałem z Łodzi,
pustą autostradą spiesząc się do domu,
w takiej chwili radio muzą czujność zwodzi,
a senność pogłębia szarość nieboskłonu.

Różne myśli rodzą się w głowie po drodze,
mnożąc ilość pytań bez krzty odpowiedzi,
jedno z nich naprawdę dokuczało srodze,
czy ktoś z wyżyn nieba życie moje śledzi.

Nagle chmur zasłona uniosła powiekę,
ukazując złotą źrenicę boskości,
dojrzałem w tym oku anielską opiekę
i już jestem pewny Bożej Opatrzności...

autor

M.N.

Napisany: 2020-02-18 Dodano: 2020-02-18 09:37:48

Ten wiersz przeczytano 1528 razy

Oddanych głosów: 59

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie