Okrawki moich wspomnień.
Tak mi tęskno dzisiaj do łanów
pszenicznych,
do chabrów błękitnych jak oczy dzieciątka
i kąkoli w zbożach, teraz już nielicznych,
do malw pod oknami, dawnej wsi zakątka.
Małych dróżek krętych gościńcem nazwanych,
do stawu na łące, gdzie się len moczyło,
do chatki cieplutkiej i strzechy
słomianej,
gdzie miłość i zgoda swoje gniazdko wiła.
Nasturcja pod domem pięła się do okien,
złota kula kwiatem motyle wabiła.
W lasach pełno jagód, jak sięgnęłam okiem
dorodnym orzechem leszczyna gościła.
Do tych dawnych czasów moja pamięć
wraca,
do rąk mojej mamy, które mnie głaskały.
Tych cudownych wspomnień nigdy nie
zatracę,
a beztroskie czasy w pamięci zostały.
-Czemu o tym piszesz - może ktoś zapyta
i zawracasz głowę tymi wspomnieniami,
- bo wieś ma swój urok, każdy to
przeczyta,
i chlebem pachniała, życia korzeniami.
bronislawa.piasecka
Komentarze (32)
pięknie
pozdrawiam serdecznie :)
Piękne wspomnienia wpisany w obraz wsi tej z
dzieciństwa:-)
pozdrawiam serdecznie
Piękne wspomnienia, pamiętam jak jeździłam do
dziadków.
Broniu, pozdrawiam serdecznie.
Serdecznie dziękuję wszystkim miłym przyjaciołom za
piękne pochlebne komentarze. Serdecznie pozdrawiam.
Chociaż urodziłem się w mieście do 5 roku życia i
wszystkie wakacje spędziłem na wsi i teraz gdy jestem
na emeryturze znowu mieszkam na wsi i kocham takie
życie... Piękny wpominkowy wiersz, pozdrawiam Cię
serdecznie Bronisławo i bezpiecznej podróży do Kanady.
Piękne wspomnienia.
To prawda, taka wieś ma swój urok, ale raczej już
tylko we wspomnieniach.
Miłego dnia Broniu :)
Piękny obraz w twojej pamięci Bronisławo tamtych
czasów...pozdrawiam serdecznie.
...dobrze że zostało w naszych wspomnieniach bo w
naturze to zmieniło się bardzo...pozdrawiam
Witaj,
"jak dobrze mieć wspomnienia..." i to takie miłe,
barwne i prawdziwe.
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
To jest prawda ... do dziś czuję zapach chleba... ze
wsi od Dziadka ...
też wspominam moja wioska , staw nenufary łowienie ryb
pluskanie sie w rzece
serdecznosci:)
Serdecznie dziękuję za miłe komentarze. Córka moja
mieszka na Podlasiu. Będąc na wizycie w Polsce
buszujemy po podlaskich uroczych wioskach, ale i tam
jest wielka zmiana, ale są skanseny. Pozdrawiam
serdecznie.
Tej wioski już nie ma. Tych drewnianych domów,
ławeczek przed nimi, sań które koń ciągnął brzęcząc
gruchawkami. tych ludzi co szczęścia szukali w
obcowaniu z innymi. Oni już dawno umarli. Ci obecni
zamknęli swoje domy na patentowe zamki by jak psy
chroniły ich majątku, rozwalili wszystkie ławki bo to
przeżytek a sami siedzą i ćwiczą pilotem Polsata.
Jeszcze pewnie przez konserwatora zabytków zostało
kilka starych kapliczek które jakaś starowinka od
czasu do czasu przyozdobi na święto. Ta wioska żyje
jedynie we wspomnieniach a zapisując je przedłużasz
jej życie. Pozdrawiam z plusem:))
Broniu nie każdy zapyta, wieś jest piękna chlebem
karmiąca łąka zielona zapachem kojąca ach pomarzyć
teraz tylko mogę bo nie mam do kogo jechać
,pozdrawiam cieplutko.