Okruch lodu
Zainspirował mnie bard Jaskier...
Twoje serce jest jak okruch lodu
Niezdolne kochać niezdolne czuć
Choć w duszy tli się wciąż płomień życia
Umysł już objął śmiertelny chłód
autor
Eliandir
Dodano: 2005-02-16 10:07:33
Ten wiersz przeczytano 644 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nie jesteś jedna a jest nas wiele, która w kościele
widziała nadzieje.Pan pewniak okazał się kruchy i
odchodząc nie okazał skruchy.Przerób pechową obrączkę
na
pierścionek jak inne to uczyniły.Więcej
optymizmu...pozdrawiam
Dobrze wyrażone uczucie ostatnich podrygów życia.
Bardzo ładna miniatura, brawo Autorze - głosik
zasłużony:)) Pozdrawiam cieplutko.