Okruchy

Kolejny wiersz potwierdzający wysoką jakości
tworzenia.
Jestem pod wrażeniem.
(Już nie raz wspominałem, ale należy powtórzyć).

Pozdrawiam serdecznie:)

Potrafisz grać na strunach emocji,
jesteś niezwykłą kompozytorką słów,
Poetko :)

Dalszy ciąg fascynacji Twoimi wierszami ILL. :)

Ja nadal trwam w oczarowaniu. Mam nadzieję, że
pomyślałaś o własnym tomiku wierszy. Szkoda, żeby
takie cuda leżały w szufladzie i tylko na beju.

Trafiłam, znowu się zachłysnęłam. Pozdrawiam :)

To piękny wiersz i też wzruszający- dziękuję:)

Więcej takich wierszy! :-)

Cieszmy sie zyciem, nawet z tych okruszkow,chociaz
bywa smutno, widziec, jak ono przemija. Piekny wiersz,
metafory , bardzo bardzo. Pozdrawiam.

Wieloznaczny wiersz o miłosci, życiu, cierpieniu - ja
w każdym razie tak go odczytałem - wiele i to wiele
składa się na opis chwil, fragmenu życia. Pozdrawiam
serdecznie

Podane śniadanie do łóżka- nie ma co wiersz świetny.
Okruchy nimi się nie przejmujemy.
Lecz gorzej jak zgubimy okruszek z życia.
Więc łapmy barwne krajobrazy :D
pozdrawiam :)

" Okruchy" - przesiąknięte melancholią.
My zmienieni przez czas i nasze wspomnienia jak barwne
fotografie w odcienie sepii - pozdrawiam.

Tak. Doskonały tytuł do tej treści. Jest WIERSZ.

piękny wiersz. Tym, co do mnie najbardziej przemówiło,
są niesamowite metafory

Wymowna miniaturka. Cieplutko pozdrawiam

Opowiadasz mi o życiu, od którego się już nic nie
oczekuje, o istocie delikatnej, kruchej, która usuwa
się w cień. Ogranicza się tylko do rejestrowania tego
co się wokół kręci. Godzi się na to pozostawanie na
uboczu nurtu, który ze wszystkich stron rwie z impetem
(dokąd?). Ale cały czas ma świadomość pragnień i
marzeń, które w sobie tłumi.
Niemniej w sobie nie szuka nawet impulsu aby je
wyzwolił. Pozdrawiam ciepło