Okruszki miłości
Miłość jak okruszki chleba
musimy pozbierać i szanować
upieczemy z nich
bochen i nakarmimy serca
Ile trzeba przejść
aby zrozumieć
szukamy radości
a nie umiemy kochać
tak bardzo pragniemy żyć
a nie potrafimy zatrzymać
tych chwil szczęśliwych
Jacy jesteśmy biedni
mamy pełen portfel pieniędzy
a w sercu pustkę
i na nic nasze wysiłki
daremne prośby o miłość
napotykamy na pustkę
i ciszę
która zabija duszę
autor
Sarek56
Dodano: 2018-06-11 06:25:03
Ten wiersz przeczytano 845 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
piękny wiersz... zbierajmy te drogocenne okruszki :-)
pozdrawiam
ileż tu prawdy...takiej prostej prawdy , czemu nie
potrafimy docenić tego co nas czasem spotyka,
przechodzimy obojętnie...chcemy zawrócić ale jest za
późno
tak, jak żebracy miłości, jesteśmy gotowi na wszystko
za okruszki
:)
wybrańcom łaskawego losu pustka w sercu nie grozi, a
tym, którym cisza zabija duszę można tylko współczuć
piękny wiersz
pozdrawiam
Kochać trzeba umieć... Hmm współczuję tym którzy nie
potrafią... Jak chleb, zgadza się :)podoba mi się
Pozdrawiam serdecznie
☀
Mądre słowa pozdrawiam
Bardzo mądre, przemyślenia że kochać pragniemy, a
miłować nie umiemy... pozdrawiam
Piękne takie okruszki, pozdrawiam serdecznie :)
i wielka miłość z okruszków sie składa...
To prawda, chcemy miłować, a boimy się ryzyka. A jak
mawiają, kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana.
jeżeli się trafi ci taka miłość prawdziwa to nie
wydziwiaj tyko przygarnij ją