OŁOWIANA GODZINA...

łudząco podobny do wiersza Emily Dickinson
Wielki ból zastępuje rutyna cierpienia —
Jak trawa Grób, tak Nerwy porasta konwenans —
Zdrętwiałe Serce nie wie — czy to w nim te ćwieki
Naprawdę tkwiły? kiedy — Wczoraj? czy przed Wiekiem?

Stopy drepczą bezwiednie po Chodniku wąskim
Zdrewniałego Powietrza, Ziemi, Obowiązku —
I niezauważalnie
Twardnieje cierpienie
W Kwarc pogodzenia — w uciszenia Krzemień —

Ołowiana Godzina —
Kto przetrwał, ten ją wspomina
Tak jak ktoś, kto zamarzał, wspomina Biel Śnieżną —
Ziąb — potem Odrętwienie — potem wszystko jedno —

:)

:)

Przyjdzie wiosna, roztopi lód w sercach, krew raźniej
zacznie krążyć, i wszystko zło odejdzie w niebyt:-)
I niech tak się stanie!
Pozdrawiam Basiu:-)

Dziękuję wszystkim za miłe odwiedziny i komentarze!
Pozdrowienia serdeczne przesyłam:)

takie stany opisane ciekawie

Niech odrodzą się uczucia,
niechaj serca się ocieplą.
Niechaj miłość znowu wróci,
bo inaczej grozi piekło...

ładnie, życiowo i refleksyjnie(Y)

Smutny...bardzo mi się wiersz
podoba. Pozdrawiam serdecznie Basiu;)

Witaj,
zmrozilaś mnie Basiu...
Któż z nas 'takich' godzin nie zna.
Ciekawa refleksja.
Dobrego tygodnia.
Srdeczności - Bożena.

O,tak, dobra refleksja.
Pozdrawiam, Basiu :)

Pozdrawiam Basiu. Już tu byłam.

Refleksyjnie, smutno, ładnie. Serdeczności ślę
Basiu:)))

Wiersz z refleksją nad życiem...
Miłego dnia:)

To jest świetna refleksja pozdrawiam:)