Ołowiane żołnierzyki

Damian Ty wiesz...

Ołowiane żołnierzyki

Batalion ołowianych żołnierzyków
Pod moim łóżkiem
Z głośnym hukiem rozniósł w pył
Kolejną martwą łzę

Chusteczki nie są już moimi
Przyjaciółmi, odeszły
Gdzieś w dół się stoczyły
Do swych przyjaciół-wojowników

Zdmuchuję kurz spod materaca
Szukam nerwowo ołowianych chłopców
Nie widzę, może to tylko wytwór mojej wyobraźni?
A może są tylko wtedy, gdy naprawdę ich potrzebuję?

Nie potrafię odpowiedzieć,
Lecz mogę podziękować komuś,
Kto każde niepotrzebne słowo i
Każdy bezużyteczny gest zamienia
W powietrze, którym później
Dławi się

A ja wtulona w poduszkę
Kolejny raz mówię Kocham
I zasypiam, by mały ołowiany żołnierzyk
Mógł pomóc mi brnąć dalej przez życie

...

autor

atka. :*

Napisany: 2005-03-03 Dodano: 2005-05-21 15:37:26

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie