omen

ruiny
martwe ciała
krew
fałdy kurzu
co jeśli to stanie się naszą codziennością?
Zagłada.
człowiek to krucha istota
jest słaby
a słabość boli
naprawdę.
gdy nadejdzie głód
brat zabije brata
dla samej kromki chleba
którą teraz traktujesz jak nic nadzwyczajnego.
człowiek jest przecież tylko człowiekiem.
zadbać o swoje
Ja.
odruch słabości.
gdy zabraknie elektryczności
staniemy się jak małe dziecko
które tylko baraszkuje
które nie potrafi nic zrobić
które nie powie ani słowa
bo nie umie
czym my się staniemy
bez światła?
bez mediów?
bez komputera?
bez telefonu?
przecież nie potrafimy żyć inaczej
w zgodzie z naturą i samym sobą.
ropa jest dla nas jak
krew
a gdy jej zabraknie?
co jeśli natura nas nie uratuje?
jeśli stracimy panowanie
nad techniką
którą sami stworzyliśmy?
i to ona doprowadzi nas do
zagłady?
warto nad tą wizją
się zastanowić
bo kiedyś może być już
Za późno.

autor

Antosia

Dodano: 2005-11-29 21:42:29

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie