omen
omen
zimne usta rozkosznych słów
tronu obrośniętego sierścią
tracąc głowę serce obudziła
granicy pilnuje umysł człowieka
ozimy pól zbóż złocistych
czarne i białe sąsiadująca
klątwy narodzin nowina dobra
odwzajemnienia goryczy spojrzenia
krzyk historii prawdy czasu
opieki praw wiatru zawieja
spokoju ciszy duszy rozdarcia
walki oręża żywiołów zabawa
cyfry lustra obrazów
tajemnic ciekawość krąg wzmacnia
kultur człowieka jedna rodzina
dramatu sztuki komedii muzyka
genezy szlak ścieżki kroków
wymiaru duchowego piękna
szczegół zmysłu faktu ujadania
kłamstwa miłości wiedzy korzystania
Adam
Samuś
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.