Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

On

Znów przez miasto podąża
lecz dokąd właściwie zdąża
przecież niczego nie posiada
w smutku swym w głębie upada.

Leci, a dna wciąż nie widać
chcę o pomoc pytać
lecz kogo, jak cień pozostał
sam sobie, już nie powstał.

Któż jeden ujrzy gdy wielu,
przecież nie czujemy szmeru
gdy huk, wielki i potężny,
a on sam ich nie zwycięży.

Lecz jak ma zwyciężyć,
najpierw musi smutki zmiejszyć,
ale czym je zastąpić,
gdy radość nie chce zstąpić.

Woła o nią, krzyczy ciszą,
ale jego krzyku nie spiszą,
ślepi na obraz wraku,
pośród czasu braku.

Otulił się więc łzą własną,
poczekał, aż światła zgasną,
i odszedł w snu krainę,
gdzie pamięć wszelka zaginie...

autor

samotny3

Dodano: 2007-12-11 22:18:42
Ten wiersz przeczytano 645 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

smutna dusza smutna dusza

tak wiele uczuć .... taki głęboki smutek i
zagubienie..

ula2ula ula2ula

Dobry wiersz o samotności jest wołaniem Każdy
człowiek jest ważny i nikt nie może być cieniem Brawo!

Panna M. Panna M.

Smutne, że nitk mu nie pomógł..
Ale powinien być silny... bo w tym świecie nie można
liczyć na jakąkolwiek pomoc... nPlusik

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »