ona...
nie zazdrość jej wierszy pisanych
porankiem
tęsknota już dawno uczucia zabiła
są tylko oczy wpisane we wschody
mała przy kawie wspomnień chwila
nie ma już naszych wędrówek górami
marzeń co dzieci rodziły roześmiane
wspólnych kąpieli w bieszczadzkich
rzekach
przebudzeń razem w objęciach nad ranem
moje wiersze snujące się połoninami
są jak trawy kołyszące się na wietrze
gdy opadną mgły zastane spaniem
powiesz mi tylko chcę ich więcej
słowa w zaklęciach nie tkają już snów
serc nie oplatają już dawne lęki
nie zazdrość jej wierszy pisanych za
dnia
to wszystko co pozostało mi z niej w
pamięci
Komentarze (35)
Cudowny, ciepły i taki romantyczny wiersz... z nutką
nostalgii... wspaniale się go czyta, tak płynnie i
lekko... podoba mi się ogromnie!
Hmmm, szanowny kolego nie wiesz,że życie to otchłań
pełna radości i smutków,
pełna przygód,marzeń i miłości.
A całość polega na przeżyciu wszystkich ludzkich
uczuć...
łez,żalu i utraty,która tak bardzo boli i zadaje
rany...
ale polega też na zapamiętaniu tych lepszych dni...
życie jest wieczną nauką.
Bardzo ładny wiersz:)
są tylko oczy wpisane we wschody"...piękne:)
tęsknota zabija uczucie? nie sądzę:) ona je
wzmaga...ale wiem, że to poetyckie zamierzenie, jakże
piękne, cały wiersz to jedna, wielka tęsknota za....
ale pozostało wspomnienie, Januszku to jest bardzo
dobry wiersz. Ma tyle poziomów a wszystkie
związane z ukochaną kobietą? dodaję do ulubionych
Cudowny wiersz ubrany w piękny bukiet słów
wydobytych z głębi serca,pozdrawiam
...nie zazdrość jej, Twoje wiersze też są piękne
pachną trawami ,szumią potokami i śpiewają
bieszczadzkim wiatrem...
..." słowa w zaklęciach nie tkają już snów
"...pozdrawiam liści szelestem...
Wiersz cudny z głębi serca pisany i ta przyroda się
przewija
Janusz nostalgia i głos z Tarnicy mnie
zawołał...dziękuję ...pozdrawiam
zakochałam się w treści po prostu cudo;))
Twoje wspomnienia są jak wiatr który porusza strefę
tęsknoty mhmmmmmm i ja szłam i szłam szlakiem Twoich
myśli pisanych...czując zapach przygody który się
roznosił...Bieszczady w moim sercu też mają swoje
miejsce...Pozdrawiam z uśmiechem:)
Piękny wiersz, a ja ci zazdroszczę, że możesz
zachwycać się widokiem pięknej Połoniny i przelewać
jej obraz między wiersze. Pozdrawiam :)
Wiersz do przemyśleń ... życie nie jest takie
proste...
Piękny to mało, po prostu cudnie piszesz Januszu...
mogła bym tak czytać i czytać, takie to przepiękne.. z
serca pozdrawiam i dziękuję :))
Ładniusio :)))))