Ona

czasem

klnie na los
na szare ściany
i lodówkę wypełnioną echem
z pogardą dotyka ciała
lichego lokum
kolejnego embrionu

codziennie

starannie układa
zabrudzonych butów
rozsypane kopce
na dobranoc
workami snów wypełnia
maleńkie poduszki
nocy powierza
ufnych
dziesięć par oczu
i sprząta
przytulone do siebie
talerze

zamyka dzień


znów klnie
na czasem

i dziękuje
za codziennie

autor

Inez...

Dodano: 2006-07-25 11:24:58

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie