Ona i bez
Bez ciebie smutny dzień,
płynie dziwna pustka,
nie smakuje żaden kęs,
jedzenie rośnie w ustach.
Godziny się wydłużają,
potrzeba czasu zamglona,
telewizyjne programy grają,
szuka czynności – Ona.
Samotny krzew stoi smutny,
człowiek z człowiekiem być musi,
wtedy dzień jest cudowny,
ponagla nas życie – kusi.
Nierozłączki są uwięzione,
miło w klatce gruchają,
samotności i dusze zranione,
nie dla tych co życie kochają.
M.M.P.14.06.2016.
Dodano: 2016-06-14 13:03:28
Ten wiersz przeczytano 806 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
bardzo dobry wiersz, ciepło pozdrawiam :)
Nusi byc zachowana rownowaga.:)
Jesli jest milosc, musi byc tez i tesknota.:)
Podoba sie wiersz.:)
Pozdrawiam serdecznie.
Wszystko musi być do pary.Bardzo dobry wiersz.
To prawda, samotność zawsze jest pustką i prawie
zawsze smutkiem .Pozdrawiam.
"samotności i dusze zranione,
nie dla tych co życie kochają.
Jakże prawdziwe i wymowne Wzruszyłas mnie swoim
pieknym wierszem
Pozdrawiam serdecznie
małe tęsknotki i słodkie łezki... :-)
to prawda nie dla tych co życie kochają ..
Jestem u ciebie już drugi raz, z przyjemnością, czytam
takie piękne słowa.
wiersz już od pierwszych wersów - budzi empatię.
we dwoje raźniej,,pozdrawiam :)
Tęsknie z samotnością w tle,
mam nadzieję, że Marysiu tak jest tylko w wierszu.
Pozdrawiam serdecznie:)
Tylko we dwoje. Ładnie i cieplutko
człowiek z człowiekiem być musi- podoba mi się Twoja
spontaniczność!
Tak troszke mnie scisnelo przy czytania. A puenta
wspaniala.
"samotności i dusze zranione,
nie dla tych co życie kochają."
Oj smutny, smutny