Ona i On

Wiersz pisany podwójną ręką...

wydłużone cienie moich myśli
spadają na mnie
kłębiąc się w chaosie niewyrażenia
zjadają mą próżność
i zwątpienia

wykręcając oblicza od życiodajnej nicości
umierają na stosie odległych wspomnień
paląc żywym ogniem
płaskie pozostawiają lica
krzyczę, wrzeszczę, w odległych zakamarkach duszy
gdzie nie ma ni światła, ni cienia
pustka moja, jątrzona niedawnym szczęściem

zajadły skowyt wynaturzenia
obrazem z mych dziecinnych lat
modlitwa, która rozdziera
smakując małymi raczkami nicość

określa jej formę i kształt
ciosając w powietrzu przeraźliwe obrazy
harmonijnie spójne
chaotycznie niewydarzone
zlepek ludzkich emocji

oczodoły prawdy wylegają zachłannie
by pochwycić każdą twą myśl
każdą strofę twej twarzy
niewzruszone smakują twój lek

autor

marionetka26

Napisany: 2011-07-14 Dodano: 2011-07-14 18:56:04

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie